Imię Boże według Pisma Świętego

Zastanawiając się nad imieniem Bożym w Piśmie Świętym, musimy pamiętać, że jego księgi powstały w Izraelu, Narodzie Wybranym, któremu Bóg przekazał swoje Objawienie, wykorzystując całą jego kulturę, sposób myślenia i odczuwania pod wieloma względami wspólny z ludami, wśród których żyli ówcześni Izraelici.
Własne imię Boga Jhwh objawione Mojżeszowi stosowane jest w jednym z dokumentów stanowiących już część pierwszej Księgi Pięcioksięgu (Tory) – Księgi Rodzaju. Oznacza: „Jestem, który jestem”. Dla ówczesnych ludzi oznaczało ono, że Bóg istnieje naprawdę, podczas gdy bóstwa pogańskie są tylko wytworami myśli i rąk ludzkich. Swoje istnienie potwierdza pełnym mocy działaniem. Często występuje w złożeniach, np. Jahwe, Bóg Zastępów (Sebaot – ta przydawka występuje też z formą Elohe), gdzie zastępy oznaczają albo wojska Izraela, Jego wybranego ludu, albo gwiazdy lub aniołów – byty duchowe pełniące przed Nim służbę.